مقدمه :

آشوبهاي ورزشي يا هولگانيسم بايد فارغ از احساسات مورد بررسي قرار گيرد نه سياستمداران بايد آن را تحول به گروه يا اشخاص كنند ونه ماموران انتظامي مي بايد با اين پديده به عنوان موضوعي در كنار ساير موضوعات برخورد كنند .

در برخورد با مسئله هاي اين چنيني بايد صبر وحوصله پيشه كنيم وآنرا ريشه يابي كنيم وبا مسئله آنطور كه هست برخورد كنيم نه با يك ديد عجولانه وغير واقع بينانه كه نه تنها اين طوري مسئله را حل نكرده ايم بلكه به آن دامن زده ايم .

در اين مقاله سعي شده كه ريشه اي اين موضوع را بررسي كنيم اميدوارم تا پايان حوصله كرده وآنرا بخوانيد.

شرح موضوع:

تعريف آشوبگري ورزشي :تجمع مردم به دنبال يك مسابقه كه باعث ايجاد ضرر وزيان به اموال عمومي وشخصي مي شود كه اين تجمع يا به خاطر باخت يا برد تيم محبوبشان كه به صورت شادماني ورزشي تعبير مي شود .

همانطوريكه در تعريف بالا گفته شد اين تجمعها به دو دليل اتفاق مي افتد

1-باخت تيم :مثال اين مورد مي توانيم اشاره كنيم به ديدار تيمهاي ليورپول ويوونتوس در فينال جام باشگاهاي اروپا در بلژيك در سال 1985اشاره كرد كه 39نفر كشته شدند كه جهان ازاين حادثه حيرت زده شد با اين وصف سياستمداران آن را تنها ناشي از سوء رفتار افراد نابا ب ذكر كردند .

2-برد تيم :مثال اين مورد مي توانيم اشاره به كشور خودمان كرد. (كه موضوع اين مقاله درباره همين مورد مي باشد)

شادمانيهاي كه تبديل به آشوب مي شود خاص ايران نيست ودر ديگر كشورها نيز وجود دارد اما علت وقوع آن فرق مي كند.

در اكثر كشورهاي اروپاي علت آنكه شادماني ورزشي تبديل به آشوب مي شود گروه خاصي از خشونت طلبان هستند كه باعث ايجاد آشوب مي شوند چون اين عده مي دانند كه شانس پليس در دسگيري آنها دراين نوع تجمعها بسيار كمتر است .

اما در ايران عامل مختلفي است كه باعث آشوب مي شود كه در اينجا نظر شما خوانندگان محترم را به بيانات دكتر ملك پور استاد جامعه شناسي جلب مي كنم .

ايشان براين باورند فرهنگ شادماني جمعي چندان در فرهنگ رسمي و حاكم بر جامعه جايگاهي ندارد وعدم توجه به اين فرهنگ خود زمينه ساز بروز بسياري از مسايل ومشكلات اجتماعي شده است.

هيجانات وشادماني گروهاي مختلف جامعه در پي مسابقات به علت نبود بستري مناسب براي ظهور وتخليه انرژي هاي نهفته است كه در نهايت باعث خشونت وبي نظمي مي شود ودر نتيجه اين شادمانيهاي كه منجر به آشوب مي شود بي ارتباط با واكنشهاي اجتماعي ؛ فرهنگي واقتصادي نيست.

شادماني كردن در همه انسانها به صورت غريزي وعاطفي است اما صورتهاي بروز اين احساس غريزي وطبيعي با توجه به فرهنگ هاي حاكم متفاوت است.

در تعريف شادماني دو تعريف داريم:

1-عام 2-خاص:در اين تعريف هر جامعه اي با اقتضاي ارزش ها وفرهنگ ها آنرا نماين مي كند.

در هر جامعه اي فرهنگ شادماني با توجه به صحت برنامه هاي اقتصادي و گردش چرخهاي اجتماعي وفرهنگي بستگي دارد.

آيا شادماني در فرهنگ رسمي كشور وجود دارد

فرهنگ رسمي يعني اينكه سازمانهاي رسمي متولي سازماندهي وبرنامه ريزي وهدايت ونظارت هستند ودر ميان عامه مردم وجود دارد با توجه به اين تعريف مي بينيم كه شادماني جمعي چندان اصالتي در اين فرهنگ ندارد ولي عزا داري چه به صورت رسمي وغيررسمي وجود دارد واز طرف سازمانهاي رسمي هدايت مي شود ولي شادماني توسط سازمانهاي رسمي اشاعه نمي يابد.

در فرهنگ رسمي شادماني ويژگيهاي دارد

1-رقص وپايكوبي منسوخ است.

2-پخش موسيقي به صورت رسمي شرايط خاصي دارد.

3-شيوه كف زدن ودست زدن غير از فرهنگ غيررسمي است.

اما شادماني جمعي غيررسمي به واسطه طبيعي بودن وغريزي بودن غير قابل انكار ومحدود كردني است.

چرا در كشور ما شادماني به صورت جمعي ناگهاني وفوراني است؟

1-تخليه انرژيهاي جوان در كشور ما وجود ندارد.

2-فقدان ظرفيت موجود در جامعه باعث مي شود كه شادماني فوراني باشد.

البته عامل ديگري نيز هست مي توانيم به عنوان واكنشهاي اجتماعي وسياسي دانست. (اين عامل سياسي درصد بسيار كمي دركشورمان دارد با توجه به آمار موجود).كه مردم مايلند به گونه اي در مقابل محدوديتها ونارساييها وكاستي ها كه آنها را مي آزارد واكنش نشان دهند.

حال اگر بخواهيم بگوييم كه در ديگر كشورهاي خارجي كه فرصت شادماني جمعي در اشكال مختلف فراهم است اما باز هم باعث ايجاد آشوب مي شوند جوانان اينگونه كشورها انرژي نهفته ندارند وعواملي كه باعث ايجاد آشوب هستند جزء گروهاي خاص هستندولي در جامعه ما اين نوع شادماني از حد گروهاي خاص وجوانان فراتر رفته وبا نوعي شادماني ناخواسته وناگهاني مواجه هستيم.چون جامعه ما جوان است وهيچ منفذي براي تخليه انرژي نهفته خود ندارد واين نوع شادماني چون از اراده وكنترل خود افراد شركت كننده خارج است وچون فرصتهاي ديگري براي شادماني وجود ندارد باعث اخلال در نظم عمومي مي شود.وبا توجه به عوامل بالا اين شادماني براي جامعه ما مطلوب نيست.

در پايان اگر بخواهيم اين موضوع را از لحاظ قانوني بررسي كنيم بيشتر به عنوان آسيب شناسي اجتماعي در رديف علوم قرار مي گيرد تا يك موضوع سياسي براي اثبات اين موضوع لازم است به بعضي از آماروارقام ودلايل زير شما خوانندگان محترم راآگاه كنم.

واكنشهاي تخريبي بعضي از افراد پس از مسابقات فوتبال ناشي از رفتار ونداليستي است رفتار ونداليستي يعني هر عاملي كه ممكن است باعث تحريك اين افراد شده ودرنتيجه آنان عكس العمل هاي متفاوتي را از خود نشان مي دهند وبه طور كلي نوعي رفتار بزهكارانه است در جهت تخريب اموال عمومي ونابودي آثار هنري وتمدن است.

وهمچنين در دستگيريهاي كه بعد از مسابقات فوتبال در تهران انجام شد 98/.دستگير شدگان هيچ گونه اهداف سياسي نداشته وتنها به خاطر شادي بوده است.

نتيجه گيري :

در پايان اين مقاله دو نتيجه مي گيريم:

1-با توجه به آمار وارقام موجود كه اشاره شد وهمچنين دليلي كه در اين مقاله ذكر شد بايد به اين پديده به عنوان يك پديده اجتماعي برخورد كرد.

2-چون جامعه ما جامعه دو وجهي است يعني در جامعه ما صورتهاي پيدايي وپنهاني است وصورتهاي پنهاني كمتر درتصميم گيرها وسياست گزاريها مورد توجه قرار مي گيرد پس بايد شادماني جمعي توسط دولتمردان كشورمان با توجه به فرهنگ جامعه اي كه مورد قبول عامه مردم است را به صورت رسمي درآوريم وآنرا گسترش دهيم.

كاظم عظيمي